Held maakt nieuwe BMW Z4 coupé (G29)
BMW maakt zelf geen Z4 coupé meer. Of nou ja, eigenlijk wel, maar die noemen ze dan Toyota Supra. Een man zet dit nu even recht.
Je kan cynisch zijn over de Supra-Z4 tweeling, maar eigenlijk moeten we BMW en Toyota dankbaar zijn. Relatief ‘betaalbare’ coupé’s worden immers bijna niet meer gemaakt. Er is geen markt meer voor. Jan Modaal heeft in de Westerse wereld de bestedingsruimte niet meer en ook het sentiment is niet meer zo positief jegens ‘auto’s voor de leuk’. De Calibra’s, Celica’s, Scirocco’s, 406 coupé’s enzovoorts zijn al lang verdwenen. En inmiddels bieden zelfs de premium merken nauwelijks meer cabrio’s en coupé’s aan.
Bij BMW en Toyota had men zodoende het plan opgevat om wat kosten te delen en zo beide nog een Z4 respectievelijk Supra aan te kunnen bieden. Waarbij BMW de open variant heeft met de Z4 Roadster en liefhebbers van de coupé voor de Toyota Supra kunnen kiezen. Dit alles met matig succes, want een opvolger van het resulterende model, komt er in principe niet. In ieder geval niet op korte termijn.
Vroegah, bood BMW zelf ook de Z3 coupé (E36/8) en later Z4 coupé (E86) aan met permanent gesloten dak. Deze versies kwamen in beide gevallen pas richting het einde van de productierun en alleen met de dikkere motoren. Van de E89 generatie Z4 kwam deze er logischerwijs niet, want deze had immers een stalen klapdak. Op basis van de huidige G29 zou een coupé dan wel shooting brake historisch verantwoord zijn. BMW maakte ook de Z4 Touring Concept. Maar helaas ging die uiteindelijk, in tegenstelling tot de Skytop en Speedtop, niet in (gelimiteerde) productie. Hadden wij eigenlijk leuker gevonden dan die twee bleppers op basis van de logge 8-Serie. Misschien wilde BMW partner Toyota niet in de Japanse wielen rijden.
Een Supra-eigenaar in ‘Murica heeft nu echter het onvermijdelijke gedaan. Voor de bekende SEMA show, is hij bezig een Supra een BMW Z4 neus aan te meten. Het gevaarte is nu nog niet helemaal af. Maar je krijgt al een indruk van hoe het eruit komt te zien. Logischerwijs ziet het er best wel ‘natuurlijk’ uit.
Toch is de ombouw niet zo simpel als je wellicht zou denken. Hoewel de auto’s technisch dezelfde basis hebben (van BMW), zijn de ophangingspunten van het plaatwerk kennelijk toch zodanig anders dat er flink gezaagd en gemanipuleerd moet worden voordat alles past. Lijkt jou het wat, of zet je liever de Toyota neus op je Z4? Laat het weten, in de comments!
Dit artikel Held maakt nieuwe BMW Z4 coupé (G29) verscheen eerst op Autoblog.nl.
Klimawappie heeft nieuw voorstel: hele trage benzinepompen
Een van de nadelen van elektrisch rijden, is dat het laden van je auto veel meer tijd kost dan je tank volgooien. Normale mensen zouden zich richten op het verkorten van laadtijden. Doch een klimawap, denkt out of the box: waarom die smerige benzine tankers niet gewoon langer laten wachten?
Twee praktische obstakels van het grote elektrische rijden zijn actieradius en laadtijden. Inmiddels zijn deze overigens al een stuk minder pregnant dan in het begin van de EV-wende. De techniek staat voor niks, dus accu’s worden lichter bij gelijkblijvende of stijgende actieradius en ook laadtijden zijn al een stukje beter voor elkaar dan bij je oude Nissan Leaf. Desalniettemin; EV’s zijn nog steeds loeizwaar door de benodigde accucapaciteit en laden duurt nog steeds aanzienlijk langer dan even de tank volgooien met benzine of -oh gruwel- diesel.
Rabiaat
Bij autoblog worden wij nog wel eens keihard beschuldigd van EV haat. Maar uiteraard ligt de realiteit een stuk genuanceerder. Hoewel het uiteraard te betreuren is dat prachtig klinkende veelcilinders verdwijnen, hoor je ons niet klagen over het verdwijnen van een 1.2 driecilinder ten faveure van een snel elektrogebakje. Als de techniek de mens vooruit brengt; by all means. Het is vooral de expliciete (regels) of impliciete (belasting en subsidies) dwang en de valse pretenties die tegen de borst stuiten. Alsmede het rabiate gedachtengoed van sommige proponenten van EV’s.
Verstappenesque
Zo is er nu een klimawap opgestaan die op de site Electrek een nogal bijzonder voorstel doet. Namelijk om in te zetten op het ernstig vertragen van het vullen van je tank met benzine of diesel. In Amerika is via regelgeving vastgelegd dat benzinepompen met niet meer dan 10 gallon per minuut je tank mogen volpompen, om Jos Verstappenesque taferelen te voorkomen.
De benzinehater droomt van een wereld waar dit tot 3 gallon per minuut wordt gereduceerd. Mensen met grote pickups moeten in zijn droomscenario dan dik tien minuten wachten op het vullen van de tank. En als bijkomend ‘voordeel’ (zo ziet deze beste man dat althans), ontstaan er mogelijk rijen waardoor allen na hen nog langer moeten wachten. Terwijl de frustratie onder de vuige fossielverbranders toeneemt, vieren de klimaatrakkers, een straatfeest…
Bizar?
Het klinkt allemaal bizar, maar feitelijk past het prima in het gedachtengoed van de mensen aan de rabiate kant van het politieke spectrum. Immers zetten zij niet in op gelijkheid, maar op ‘gelijkheid van uitkomst’. Waarbij regelgevers dus beleid maken om groepen met een ‘waargenomen’ voordeel, te benadelen ten opzichte van anderen met een ‘nadeel’, om daarmee ‘dezelfde’ uitkomst te genereren. Veelal natuurlijk ingegeven door de mensen die zichzelf als de Calimero’s beschouwen waarvoor het ‘niet eerlijk’ is. En die dat met overheidsmacht willen ‘compenseren’ door anderen die gewoon hun leven willen leiden, mokerhard te grazen te nemen.
Discriminatie?
Waarbij het levensgevaarlijke natuurlijk is, dat de regelgevers zelf willen vaststellen wie het voordeel dan wel nadeel heeft, alsmede wat de uitkomst moet zijn die voor iedereen ‘gelijk’ is. Twee zaken die extreem subjectief zijn en die ironisch genoeg, in plaats van gelijkheid voor de wet, discrimatie vanuit overheidswege noodzakelijk maakt en institutionaliseert. Precies datgene dus waar echte liberalen terecht jaren voor gestreden hebben, om uit deze wereld te verbannen. Discriminatie als officieel overheidsbeleid, als oplossing voor subjectief waargenomen “discriminatie”. Bizar hoe drommen mensen ofwel niet doorhebben dat dit krankzinnig is, ofwel (waarschijnlijker) het in de hoop van politiek-economisch gewin voor zichzelf omarmen.
Enfin, vind jij het een goed idee om mensen die fossiele brandstof tanken op deze manier te bestraffen voor hun voordeel ten opzichte van stekkeraars? Laat het weten, in de comments!
Dit artikel Klimawappie heeft nieuw voorstel: hele trage benzinepompen verscheen eerst op Autoblog.nl.
Gespot – Ferrari-rood op een Maserati, mag dat?
Dit artikel Gespot – Ferrari-rood op een Maserati, mag dat? verscheen eerst op Autoblog.nl.
Is deze sportwagen uit de jaren ’90 verbeterd of juist verpest?
Jullie mogen het zeggen.
Op dit moment is in Knokke-Heist de Zoute Grand Prix in volle gang. Gisteren onthulde Zagato daar een nieuwe hypercar, maar zij zijn niet het enige Italiaanse designhuis dat aanwezig is. Ook Touring Superleggera toonde hun nieuwste creatie.
Deze auto werd onthuld op Pebble Beach, maar is nu voor het eerst op Europese bodem te bewonderen. Het gaat om de Touring Superleggera Veloce12 Barchetta, gebaseerd op de Ferrari 550 Maranello.
Carrozzeria Touring heeft de auto een nieuwe koets gegeven en tevens van zijn dak ontdaan. Een open Ferrari 550 is sowieso bijzonder, want die is nooit in serie gebouwd. Er was alleen de gelimiteerde 550 Barchetta, waar er 448 van gemaakt zijn.
Het recept van de Veloce12 Barchetta is heel erg gaaf: twaalf cilinders, een handbak en een open dak. Dat is een combinatie die je niet vaak meer tegenkomt. Inmiddels hebben we ook de specificaties (die hadden we in augustus nog niet). De V12 levert 503 pk, wat een bescheiden plus is van 18 pk. Het koppel is echter aanzienlijk gestegen, van 580 Nm naar 760 Nm.
Aan de techniek ligt het in ieder geval niet. Over het uiterlijk kunnen we discussiëren. De Veloce12 oogt in ieder geval moderner dan een 550, maar is ‘ie ook mooier? Dat laten we even in het midden.
Naast het exterieur is ook het interieur volledig onder handen genomen. Dit is sowieso een serieuze upgrade. Een Ferrari uit de jaren ’90 koop je normaalgesproken niet vanwege het interieur, maar in deze auto wordt je omgeven door fraai leer.
Wat voor prijskaartje er aan deze auto hangt is nog steeds niet bekend, maar reken op een prijs van boven de €7 ton. Er worden maar 30 exemplaren gebouwd.
Dit artikel Is deze sportwagen uit de jaren ’90 verbeterd of juist verpest? verscheen eerst op Autoblog.nl.
Eerste exemplaren van Kia’s volgende succesnummer staan op gele platen
Ruim 60.000 auto’s werden in september door de RDW van een nieuw kenteken voorzien, waaronder meer dan 130 Kia EV4’s en een paar hele leuke klassiekers.
Van Abarth tot Zeekr, er zijn in september weer vele interessante auto’s op Nederlands kenteken gezet. Nieuwe modellen, dure sportauto’s en klassiekers met een interessante geschiedenis, we zijn weer van alles tegengekomen. Hierbij de hoogtepunten!
Kia EV4
Met ruim 1,1 miljoen personenauto’s is Volkswagen duidelijk het grootste automerk in Nederland. Iets naar beneden, op een mooie zevende plek, staat Kia met ruim 460.000 stuks. Bij de EV’s doet Kia het behoorlijk wat beter, daar krijgt het merk zelfs de bronzen medaille met ruim 51.000 registraties. De zilveren plak gaat in die categorie naar Volkswagen (bijna 63.000) en de gouden natuurlijk naar Tesla, met bijna 110.000 stuks.
Kia timmert dus flink aan de EV-weg. De e-Soul is ondertussen uit het programma verdwenen, maar de goede basis van de Niro EV is doorgetrokken naar de succesvolle EV3, EV6 en EV9. En ja, afgelopen maand is bij de RDW het volgende succesnummer op het toneel verschenen, de EV4.
De EV4 is de eerste elektrische Kia die in Europa gebouwd wordt, namelijk in Slowakije. Handig, want zo kunnen de auto’s ook snel naar Nederland getransporteerd worden.
Zoals Kia het zelf omschrijft gaat het bij de EV4 om één opvallend ontwerp, met twee varianten. Je kunt namelijk kiezen tussen de vijfdeurs hatchback en een behoorlijk aparte vierdeurs sedan. Of ‘Fastback’ zoals die zo mooi genoemd wordt. De accu is 81,4 kWh groot, hoewel je bij de hatchback ook kan kiezen voor een kleinere met een capaciteit van 58,3 kWh.
De RDW heeft in september maar liefst 137 stuks kunnen toevoegen aan het bekende register. Daarbij ging het om 68 fastbacks en 69 hatchbacks, keurig verdeeld dus. In slechts één geval is gekozen voor de kleine accu, waarmee de koper € 3.500 bespaart op de aanschafsprijs.
Leapmotor B10
Naast de Kia EV4 verschenen in september verschillende andere nieuwe modellen voor het eerst op Nederlands kenteken. Het meest opvallende daarbij is de Leapmotor B10, waarvan 24 exemplaren geregistreerd werden. Nu zullen de meeste autoliefhebbers bij B10 liever denken aan de Alpina, maar het gaat hierbij om een volledig elektrische SUV die bijna net zo groot is als de Volkswagen ID.4, maar dan voor tweederde van de prijs. De prijzen starten al bij € 27.000, waarvoor je een 56.2 kWh accu krijgt met een actieradius van 361 kilometer.
Exclusief
Van goedkope EV’s gaan we zo snel mogelijk door naar dure en exclusieve benzinevreters. De allerduurste van de maand september hebben we al uitgebreid besproken, dat was de fantastische Praga Bohema waarbij de RDW een prijskaartje van € 1.640.075 noteerde.
Voor dat bedrag kun je bijna twee keer de nummer twee in de lijst van dure nieuwe auto’s kopen, dat is een witte Rolls-Royce Phantom VIII met een geregistreerde nieuwprijs van € 828.732. Een zeer stevig prijskaartje waaruit duidelijk wordt dat de eigenaar flink wat opties heeft aangevinkt, ondanks dat de auto hiermee nog steeds twee ton onder de duurste Phantom van Nederland zit.
Als we het lijstje met dure auto’s nog even verder doorlopen, dan zien we daar ook een Aston Martin Vantage Roadster verschijnen, met een prijskaartje van € 365.646. Doordat Aston Martin er een gewoonte van maakt om telkens oude benamingen te gebruiken is het misschien niet direct duidelijk, maar het gaat hierbij om de allernieuwste Vantage Roadster, waarbij onder de kap een 4.0 liter V8 ligt met 665 pk! Eerder dit jaar ging Wouter op bezoek in Hilversum om dit monster even wat beter te bekijken.
Ook Engels, maar een stukje minder prijzig is de Morgan Supersport. Een duidelijke stap richting de toekomst, waarbij het verleden niet vergeten wordt. Zo wordt er gebruik gemaakt van een volledig nieuw aluminium platform, aangevuld met een BMW 3.0 liter zescilinder turbomotor die 340 pk kan leveren. En dat met een gewicht van slechts 1.170 kilo, waardoor je in 3,9 seconden de 100 al kan aantikken.
In maart van dit jaar werd de Supersport in het Louwman Museum in Den Haag onthuld en nu is dus het eerste exemplaar van gele platen voorzien. Door de RDW is gekozen om deze auto toch ‘Plus Six Supersport’ te noemen, maar vooruit dan maar. En het prijskaartje? Dat toonde een bedrag van € 175.037.
Alfa Romeo 6C 2500
Bij liefhebbers van Italiaanse klassiekers staat de Alfa Romeo 6C waarschijnlijk best hoog op het wensenlijstje. De auto ontstond in de jaren ’20 van de vorige eeuw, toen Alfa Romeo een opvolger zocht voor de nogal grote en logge RM en RL serie. Motorisch werd daarbij gekeken naar de Alfa Romeo P2 waarmee het wereldkampioenschap in 1925 werd gewonnen, hoewel er wel werd besloten om twee cilinders minder te gebruiken. Het resultaat was de 6C 1500, verwijzend naar zes cilinders en (ongeveer) 1.500 cc.
In de jaren die volgden werd de cilinderinhoud steeds wat groter en zo ontstonden de 6C 1750, de 6C 1900, de 6C 2300 en tenslotte de 6C 2500. Inderdaad, met een 2.5 liter zescilinder. De productie van deze laatste liep van 1938 tot 1952, waarbij de carrosserieën door verschillende bedrijven en in verschillende vormen werden gemaakt. In die tijd was het een zeer prijzige auto, en vaak werden ze verkocht aan koningen of andere beroemdheden.
In september verschenen maar liefst drie exemplaren van de 6C 2500 op Nederlands kenteken. In alle gevallen niet ‘voor de handel’, maar onderdeel van prachtige collecties. We hebben het daarbij over een wonderschone donkerrode cabriolet met een carrosserie van Boneschi, een geweldige donkerblauwe berlinetta met een carrosserie van Touring en tenslotte een grijze cabriolet gemaakt door Pinin Farina. Deze laatste was onlangs te zien bij Wheels Mariënwaerdt, waar de auto winnaar werd van Class 5 “Special Coachwork Post War”.
Magda Sport III
Als afsluiter een merk waarvan je waarschijnlijk nog nooit gehoord hebt, Magda. Opgericht in Tsjechoslowakije in 1936 door Jaroslav Vlcek, een gepassioneerde coureur, waarbij Magda de naam van zijn vrouw was, die geregeld met hem op het circuit te vinden was.
De eerste auto werd gebouwd op het chassis van een Nash, maar de Tweede Wereldoorlog gooide vervolgens roet in het eten. Na de oorlog ontstond de Magda II met een 1100 cc Fiat motor en vlak daarna volgde de Magda III. Opnieuw een Fiat motor, deze keer in een chassis dat was afgeleid van een BMW 328. Met een gewicht van slechts 400 kilo en een vermogen van 90 pk waren snelheden tot 200 km/u mogelijk, wat resulteerde in mooie overwinningen op het circuit. In de jaren ’50 kwam de auto naar Italië waar er nog flink mee gereden werd, maar daarna stond de auto tientallen jaren stil. Gelukkig is deze unieke raceauto in de afgelopen jaren weer tot leven gewekt en nu dus zelfs voorzien van een Nederlands kenteken. Prachtig toch?
Dit was een bijdrage van Edvar van Daalen
Headerfoto: Kooijman Autogroep
Dit artikel Eerste exemplaren van Kia’s volgende succesnummer staan op gele platen verscheen eerst op Autoblog.nl.
Dit onderscheidt de Omoda 9 SHS van alle andere nieuwe auto’s in Nederland
Er bestaat tegenwoordig nog een unieke SUV!
Er rijden inmiddels meer dan één miljoen stekkerauto’s rond in Nederland. Iets meer dan de helft hiervan zijn volledig elektrische auto’s. De rest zijn plug-in hybrides. De meeste plug-in hybrides combineren een benzinemotor met één elektromotor. De Omoda 9 SHS (Super Hybrid System) pakt het anders aan.
De grote gezins-SUV gebruikt niet één, niet twee, maar zelfs drie elektromotoren. Twee stuks zitten op de vooras. De een produceert 102 pk en 170, de ander 122 pk en 220 Nm. De sterkste krachtbron op elektriciteit vinden we op de achteras. De zogenaamde P4-motor heeft 238 pk aan vermogen en 310 Nm aan koppel. De complete krachtbron wordt gecompleteerd door een 1.5-liter T-GDi viercilinder (143 pk, 215 Nm). De verbrandingsmotor zit vast aan een drietrapsautomaat.
Groot systeemvermogen
Spreek je alle elektromotoren én de verbrandingsmotor maximaal aan, dan heb je 538 pk en 650 Nm onder je rechtervoet. De Omoda 9 SHS schiet dan ook in 4,9 seconden naar 100 km/u. De topsnelheid is 180 km/u. Dat zijn serieuze cijfers voor een SUV van 2.270 kilo.
Als je het wat rustiger aan doet, kun je ook nog eens enorm ver komen zonder pauzes. De 34,46 kWh-batterij geeft de Omoda 9 SHS een elektrische actieradius van 145 km – opvallend groot voor een plug-in hybride. In totaal kom je uit op zo’n 1.100 kilometer rijbereik. Laden kan thuis via AC met 6,6 kW (5,5 uur van 30 naar 100%), of in 25 minuten van 30 naar 80% bij een DC-snellader (65-70 kW).
Extra handig: de Omoda 9 heeft V2L-functionaliteit (Vehicle-to-Load). Daarmee gebruik je de auto als mobiel stopcontact voor elektrische apparaten – van een koffiemachine op de camping tot gereedschap onderweg.
Geen doorsnee uiterlijk
Waar sommige auto’s nogal een generiek exterieur hebben, kun je dat van de Omoda niet zeggen. Je herkent de SUV aan zijn geheel eigen lichtsignatuur aan de voorkant. De led-strip loopt niet alleen over de gehele autobreedte, maar gaat zelfs door naar beneden rondom de aero-delen in de voorbumper. Ook leuk: er zitten lampjes in de spiegels die licht op de grond schijnen.
De Omoda 9 SHS staat op 20-inch aluminium wielen en heeft een korte draaicirkel van 5,75 meter. Toch spreken we hier van een grote auto dankzij zijn lengte van 4.775 mm (en een wielbasis van 2.800 mm), een breedte van 1.920 mm en een hoogte van 1.671 mm. Achterop zitten twee decoratieve uitlaatpijpjes per hoek. Boven op de SUV kun je een dakrek bevestigen.
Comfort en veiligheid
De 9 SHS staat op een MacPherson-vooras en multi-link-achterwielophanging, met actieve dempers die het rijgedrag aanpassen aan de omstandigheden. Er zijn zes rijmodi: Eco, Normaal, Sport, Sneeuw, Zand en Offroad. Qua veiligheid is de SUV rijk uitgerust met onder meer file-assistent en blindehoekdetectie.
Stap in de Omoda en je wordt begroet door een bekleding van leer, een groot doorlopend display en een uitsnede in de middenconsole voor een afgesloten opbergruimte. Het gebogen scherm is ook nog eens krasbestendig en meet 24,6 inch. Sony zorgt voor de audio en doet dat met veertien speakers verspreid over de hele cabine. Er zitten zelfs twee speakers in de hoofdsteun van de bestuurdersstoel. Dat de Omoda 9 SHS geschikt is, bewijst hij met sfeerverlichting die reageert op de muziek.
Ondanks dat er nu zoveel verschillende grote plug-in hybrides zijn, weet de Omoda 9 SHS zich uitstekend te onderscheiden van de rest. Hier zorgt zijn aandrijflijn, uiterlijk en complete interieur voor. De unieke auto is ook nog eens gunstiger geprijsd dan zijn concurrenten met een vanafprijs van € 52.900,-.
Dit artikel Dit onderscheidt de Omoda 9 SHS van alle andere nieuwe auto’s in Nederland verscheen eerst op Autoblog.nl.
Zo dicht zat deze toffe roadster bij een productieversie
Een leuke en vooral bijzondere roadster uit onverwachte hoek is al elf jaar een eeuwig concept. Dat had anders kunnen zijn.
Dakloze MINI’s, dat zijn er genoeg. Van elke generatie is steevast een dakloze variant gekomen en je had zelfs op basis van de tweede New MINI een ‘Roadster’ (R59). Dan miste je de achterstoelen voor een stoffen dakje met een meer coupé-achtige lijn en was de voorruit wat lager en verder naar achter gebogen dan op een normale MINI. Alleen ‘onder de schouders’ was het gewoon een R56, dus dynamisch verschilde het weinig en praktisch miste je juist heel wat functionaliteit. Geen gigantisch succes, dus kapte MINI met deze vorm bij de derde generatie.
MINI Superleggera
Toch was MINI bijna een stapje verder gegaan met een sportieve dakloze variant van de hatchback. In samenwerking met Carrozzeria Touring werd in 2014 de MINI Vision Superleggera gepresenteerd. Het was overduidelijk een MINI, maar dan verpakt in een door Touring ontworpen lichtgewicht carrosserie op een buizenframe. Het concept wat je kent door zijn blauwe lak was bloedmooi en zat vol met toffe details. LED-ringen die aan verstralers doen denken, een stijlloze ‘speedster’-voorruit en zelfs een Jaguar D-Type-esque achtervin. MINI zei dat ze serieus overwogen om hem in productie te nemen als exclusieve roadster. Het concept beloofde een elektrische aandrijflijn.
Stapje verder
Helaas werd dat allemaal niet concreet en dus bleef de MINI Vision Superleggera bij één exemplaar als prototype. Een andere dakloze MINI dan de ‘gewone’ cabrio is er sindsdien niet meer gekomen. Nu blijkt echter dat de MINI Vision Superleggera wellicht toch dichter bij een productieversie zat dan gedacht. En wel dankzij de Instagram-pagina van MINI. Die hebben een fotogalerij gepost waar je zelf het dak van de MINI kan openen en sluiten middels de fotoselectie in de app. Je kan het zelf proberen als je bovenstaande link op je mobiel met de Instagram-app opent.
Alles om ons af te leiden van het feit dat dit niet zomaar een MINI Vision Superleggera is. Het valt op dat ‘ie wat minder… concept is. Dat begint met de kleur, een soort goud. Nou zou dit om een wrap gaan, maar dan nog. Ook de hele proporties zijn anders omdat de voorruit niet meer stijlloos is. Ook hebben we het gevoel dat de voorkant iets bijgeschaafd is om ‘gewoon’ F56-koplampen te integreren. Er zitten deurgrepen op, normale spiegels en De vin achter is ook een stuk kleiner geworden. Misschien nog wel belangrijker: het feit dat je überhaupt het dak kan openen en sluiten. De concept had helemaal geen vouwdak.
Oftewel: dit is een sterk geëvolueerde versie van de MINI Vision Superleggera. Met veel dingen die zo te zien ‘moesten’ veranderen om hem in productie te krijgen. Dat doe je niet als je van tevoren al weet dat het niks gaat worden. Dus het lijkt hiermee bevestigd dat plannen voor een superleuke MINI-roadster toch serieuzer waren dan verwacht. Wat natuurlijk het afschieten extra jammer maakt.
Uiteraard wordt verder niet bekend wat er onder de kap ligt, of hij wel of niet elektrisch zou gaan worden, of het gewoon een F56 (JCW)-basis is qua techniek: enkel dat het dus om een flink gewijzigd exemplaar gaat ten opzichte van het initiële concept. Wel iets meer ingetogen, maar had jij nog steeds deze sportieve MINI graag gezien in de showrooms?
Dit artikel Zo dicht zat deze toffe roadster bij een productieversie verscheen eerst op Autoblog.nl.
We laten een traan voor de allerlaatste Volvo V90 ooit
Het einde van de moeder aller Volvo-stationwagons is bereikt: de allerlaatste Volvo V90 is gebouwd.
Wat is de ultieme Volvo? Daar mag je allerlei meningen over hebben, maar wij denken dat je gedachten vrij snel naar een grote baksteen gaan. Want daar is Volvo zo goed in: stationwagons waar je alles in kwijt kan. Echt alles.
Grootste Volvo-stationwagon
Als estate werd het des tijds niet groter dan de 700/900-serie. Dat evolueerde in de jaren ’90 tot de Volvo V90, een laatste facelift van die auto. Je had eronder natuurlijk nog de 200-serie en later de V40 die je ook als estate kon krijgen, dus dit was echt de koning aller Volvo-bakstenen.
Daarna werd de grootste Volvo-estate één maatje kleiner en was de V70 drie generaties lang de grootste baksteen. Daaronder had je modellen als die V40, wat de V50 werd die veel deelt met de Ford Focus. En die V50 werd dan weer de V60, terwijl de V70 altijd de V70 bleef. En die hield ook zijn hele leven die kenmerkende vrijwel kaarsrechte achterkant voor het maximale praktische gemak. De V70 was een klassieke allemansvriend, de V60 zocht meer de kant op van de moderne stationwagons. Beide modellen konden overigens prima naast elkaar bestaan.
V60 en V90
Tot de ‘Geely-generatie’. Het werd nu toch wel duidelijk dat qua grootte de Volvo V60 eigenlijk zowel de V60 als V70 opvolgt. Door zijn iets klassiekere rechthoekige vormen en een toch vrij rechtopstaande achterkant is het toch wellicht meer V70 dan je denkt. En dat is fijn, want ook de V60 is daarom een puik ogende allemansvriend. Alleen vanwege de premium-ambitie van Volvo was het ook een belangrijk wapen tegen de Mercedes C-Klasse, Audi A4 en BMW 3 Serie.
Nieuw topmodel
Om dat voort te zetten ging Volvo ook terug naar het verleden. In plaats van een nieuwe V70 kwam er de V90, terug naar het verleden qua naam. En die moest dan weer concurreren met de E-Klasse, A6 en 5 Serie. Nou wist Volvo sowieso vrij mooie designs af te leveren in de eerste Geely-periode, maar qua balans is de V90 toch echt wel een perfecte combinatie van grootte en statigheid. Zo mooi worden ze niet meer, zou je zeggen.
Laatste Volvo V90
En als je het daar mee eens bent: zo mooi worden ze écht niet meer. Droevig nieuws vanuit de fabriek in Torslanda verantwoordelijk voor de V90: het allerlaatste exemplaar is in elkaar geschroefd. En dat is toch een treurig moment, want er lijkt geen opvolger op de planning te staan.
Je zou zeggen dat stationwagons en Volvo hand in hand gaan, maar dat blijkt dus heden ten dage niet meer zo zeker te zijn als ooit tevoren. Volvo meent zelfs dat een toekomst zonder SW’s “reëel” is. Uiteraard omdat de vraag naar SUV’s veel hoger is. Een ‘EV90’ hoef je dus niet te verwachten, in ieder geval niet direct.
Het laatste exemplaar is een volledig ‘blacked out’ exemplaar, zoals in februari al bekend werd dat alle laatste exemplaren zouden worden. Voor zover wij kunnen achterhalen is de teller gestopt bij iets meer dan 240.000 exemplaren voor de V90 tussen 2016 en nu. Daarmee is hij niet eens belachelijk veel minder populair dan de V60 waar er bijna 320.000 van gebouwd zijn. Ook omdat die er twee jaar later pas kwam. En voor de volledigheid: de XC90 tikt bijna het miljoen aan. Jammer maar helaas.
En wie mag zich de gelukkige eigenaar noemen van de laatste Volvo V90 ooit gebouwd? Volvo. Net als vele andere Volvo’s wordt de allerlaatste ooit gebouwd opgenomen in de eigen vloot. Deze zal naast soortgenoten te zien zijn in de Volvo-experience World of Volvo in thuisstad Gotenburg. Vaarwel, V90, het was een mooie tijd.
Dit artikel We laten een traan voor de allerlaatste Volvo V90 ooit verscheen eerst op Autoblog.nl.
Scherm-festijn in Porsche Cayenne krijgt toch één klassieke feature
Porsche leert van de ‘fout’ die ze volgens klanten met de Taycan hebben gemaakt voor de nieuwe Cayenne.
Touchscreens in auto’s, de logica is eigenlijk heel, eh, logisch. In plaats van een enorme knoppenbrij voor alle bijzondere features die moderne auto’s hebben, kan het dan softwarematig overzichtelijk gemaakt worden. Sindsdien zijn fysieke knoppen niet altijd wenselijk, want softwarematig kan je de logica van je systeem aanpassen als dat nodig is.
Fysieke knoppen
Merken als Volkswagen ondervonden wel dat je te ver kan gaan met touchscreens. Zo bleek dat het huidige infotainment niet altijd even fijn werkt volgens klanten. Te veel touchpad-knoppen, te weinig feedback. En dus gaat Volkswagen weer terug naar meer fysieke knoppen.
Porsche beleefde hetzelfde. De Taycan heeft de meest digitale cockpit van elke Porsche tot nu toe. Er zijn vrijwel geen fysieke knoppen en alle bediening gaat via één van de schermen in het interieur. En ook dat viel niet perse in de smaak bij klanten. Vandaar dat Porsche toch een stapje terug zet in hun nieuwe Cayenne-interieur.
Cayenne-interieur
Het interieur van de aankomende elektrische Porsche Cayenne is namelijk onthuld voor de hele auto te zien is, maar we kunnen dus wel alvast een blik werpen op de nieuwe cabine. En zoals altijd: veel schermen. Met als blikvanger een ‘curved’ scherm in het midden waardoor een soort split-screen zoals in bijvoorbeeld Audi’s nu in één scherm verwerkt zit. Dat klinkt niet alsof Porsche heeft geleerd van de Taycan. Dat blijkt toch wel zo te zijn.
In gesprek met The Drive weet elektronicamanager Dirk Assfalg te melden dat een select aantal knoppen in de Cayenne fysiek blijft. Waaronder, godzijdank, de volumeknop. En ook de knoppen om de temperatuur van de airco in te stellen. Het is een kleine rij knoppen onderaan het scherm, maar deze moeten de ergonomie van de Cayenne een stuk verbeteren. “De wens van klanten om deze knoppen te hebben is, ook in China, nog steeds erg sterk” zegt Assfalg. Vandaar dat hij beweert dat de Cayenne, en ook andere toekomstige Porsches, ‘altijd een fysieke volumeknop zullen hebben’. Da’s een sterke belofte.
Assfalg kan niet hetzelfde zeggen over fysieke knoppen op het stuur. De nieuwe Cayenne krijgt ze echter wel. Een selectie knoppen en draaiwieltjes op beide horizontale spaken en een rijmodus-knop rechtsonder. Kortom: de moderne cabine van de Cayenne wordt op een belangrijke manier iets klassieker.
Dit artikel Scherm-festijn in Porsche Cayenne krijgt toch één klassieke feature verscheen eerst op Autoblog.nl.
BMW onthult twee gave eerbetonen aan nog gavere E30’s
En de Alpina-integratie binnen de BMW-groep werpt ook zijn vruchten af voor deze eerbetonen aan twee toffe BMW E30’s.
De sportieve M3 op basis van de BMW 3 Serie, waarmee het M-label min of meer begon, was een rasechte raceauto. Hij kwam namelijk als homologatiemodel voor de M3 waarmee in de DTM (Group A) geracet ging worden. En dus moesten de specificaties daar bij kloppen. Dat betekende een aangepaste versie van de viercilinder om tot de S14 te komen. Speerpunten van de M3 waren dan ook balans, laag gewicht en goed stuurgedrag, maar niet zo zeer keihard en onbegrensd vermogen.
Zes-in-lijn in de E30
Maar dat wil niet zeggen dat er geen zes-in-lijn in de E30 paste. Integendeel: de ‘normale’ E30 kon je krijgen met de M20 zes-in-lijn als 320i, 323i en 325i. Qua vermogen zat je dan nog wel onder de M3 (170 vs 195 pk), helemaal de latere Sport Evolution met 238 pk. Maar goed, het hebben van een zes-in-lijn in je BMW is ook wat waard.
BMW 325is en 333i
In Zuid-Afrika ging het des tijds ietsje anders met de BMW E30. Daar kwamen twee versies van de 3 Serie die internationaal niet aangeboden werden. De eerste is wellicht wel bekend: de BMW 333i. Die kwam omdat Zuid-Afrika de M3 E30 niet kreeg. Vandaar dat BMW de grotere 3.2 liter M30B33 voorin de E30 lepelde, goed voor 200 pk uit dus zes cilinders. Qua vermogen redde je het wel met de M3, de 333i had namelijk 200 pk. Gepaard met Bilstein-dempers, een LSD, een dog-leg-versnellingsbak van Getrag en grappig genoeg remmen en zelfs velgen geleend van Alpina, alleen dan met BMW-naafkapjes. Optisch kon je een 333i herkennen aan het standaard M-Tech Aero Package. En een leuk feitje dat toch altijd even benoemd moet worden: de M30 maakte het toch ietwat krap voorin de E30, waardoor je moest kiezen tussen airco of stuurbekrachtiging. Voor beide was geen plek.
Iets minder bekend wellicht is de eveneens puur voor Zuid-Afrika bedoelde BMW 325is, bijnaam ‘Gusheshe’. Deze is anders dan de 325is voor alle andere markten, want voor ‘lokale ‘Group N’ wilde de Zuid-Afrikaanse tak toch met de basis voor een raceauto komen. Dat werd de lokale 325is: deze kreeg een 2.7 liter grote versie van de normaal 2.0 tot 2.5 liter grote M20, goed voor 197 tot 211 pk. De 325is had ook een unieke bodykit, die weer net anders was dan de 333i. En ook deze bijzondere E30 is tegenwoordig zeldzaam spul.
Eerbetoon
BMW Zuid-Afrika vindt het tijd om beide modellen in het zonnetje te zetten middels een speciale editie. En ze hebben hun huiswerk puik gedaan. De enige keuze die je even moet vergeven is dat de 2 Serie als basis is gebruikt, niet de 3 Serie. Aan de andere kant, qua balans en ‘gooi-en-smijt-karakter’ achten wij de (M)2 dichter bij de E30 dan de huidige, 500+ pk sterke M3.
BMW M240i ‘325is Hommage’
Bovendien wordt voor de editie die de 325is eert niet eens de M2 gebruikt, maar de M240i. Het is wel een toffe uitvoering geworden. Het meest opvallende is de M Performance-spoiler geleend van de M2, inclusief een dakspoiler. Ook een M Performance-splitter voorop geeft de M240i als 325is Hommage een iets sportievere stance, uiteraard ter ere van de speciale bodykit van zijn grote voorbeeld. De velgen zijn de Styling 795M-velgen die je voor het eerst kon krijgen als de M Performance-velgen op de BMW 3 Serie (G20).
In grote lijnen krijg je qua interieur in de BMW M240i ‘325is Hommage’ het M-interieur met veel elementen in de M-kleuren, inclusief natuurlijk sportstoelen en het sportstuur met 12-uursindicator. Met toch één leuke knipoog: de armsteun uitgevoerd in grijs tartan, Überkaro geheten. De specs zijn identiek aan de ‘normale’ M240i, al communiceert BMW Zuid-Afrika 285 kW (388 pk) in plaats van de 288 kW (392 pk) die wij krijgen.
BMW M2 ‘333i Hommage’
Om de dikkere BMW 333i te eren krijg je bij diens hommage de volvette BMW M2 als basis. Maar ook hier heeft BMW er wel iets leuks van gemaakt, want er zijn vergelijkbare keuzes gemaakt als bij de 333i des tijds. Al kunnen we melden: zowel stuurbekrachtiging als airco zit erop. Het zou wel een stunt zijn om dat als keuze te bieden.
Wat eigenlijk direct opvalt: Alpina-velgen! Net als bij de 333i heeft BMW bij inmiddels zustermerk Alpina geshopt voor een modern setje van de 20-spaaks velgen. Aangezien er nooit een Alpina op 2 Serie-basis is geweest, is dit wellicht het dichtste wat je ooit bij een Alpina 2 gaat komen.
En je krijgt eveneens een soort striping à la Alpina, al gaat het niet natuurlijk om de M-driekleur. Deze livery was een optie op de originele BMW 333i, dus het komt niet helemaal uit de lucht vallen. Verdere optische upgrades aan de M2 om tot de 333i Hommage te komen zijn de bekende M Performance-upgrades. Helaas ook de iets minder fraaie gestapelde M-uitlaten, maar goed, ook de vier eindstukken van een normale M2-uitlaat voelen over de top vergeleken met de dubbele pijp links van een 333i.
Binnen hetzelfde verhaal: de hele optionele M-catalogus is geplunderd voor de BMW M2 333i Hommage, inclusief de schaalstoelen met de M-driekleur erin verwerkt. Maar ook hier een met Überkaro beklede armsteun in het midden. Bij de M2 is ook niet gesleuteld aan de motor van de auto en heb je dus 480 pk. We zien de ‘nieuwe’ automaat voor de M2 in de middenconsole prijken, dus dat zal je manier van schakelen zijn. Of de handbak ook beschikbaar is vinden we niet terug.
Veiling
Over beschikbaarheid gesproken: de gave E30 Hommages blijven helaas in Zuid-Afrika. Van zowel de 325is Hommage als de 333i Hommage worden maar 33 stuks gebouwd: 66 stuks in totaal dus. Eentje bemachtigen gaat wellicht een dure aangelegenheid worden, want BMW gaat ze enkel aanbieden via een veiling. Dat geldt ook voor een paar andere speciale edities die BMW Zuid-Afrika heeft bedacht, maar dit tweetal is met enige afstand de gaafste special edition tot nu toe.
Dit artikel BMW onthult twee gave eerbetonen aan nog gavere E30’s verscheen eerst op Autoblog.nl.
Recent Comments